Άλλες Συχνές Παθήσεις

Βλεφαρίτιδα

Τι ακριβώς είναι η βλεφαρίτιδα;

Η βλεφαρίτιδα (blepharitis) είναι μία συνήθης και επίμονη φλεγμονή των βλεφάρων. Τα βακτηρίδια που υπάρχουν στην δερματική επιφάνεια γύρω από τους οφθαλμούς, είναι δυνατόν σε ορισμένα άτομα να αναπτυχθούν στο δέρμα στη βάση των βλεφαρίδων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον ερεθισμό των ματιών. Η κατάσταση αυτή συχνά συμβαίνει σε άτομα που παρουσιάζουν ροπή για λιπαρό δέρμα, πιτυρίδα ή ξηροφθαλμία. Η βλεφαρίτιδα μπορεί να αρχίσει στην πρώιμη παιδική ηλικία με την εμφάνιση κοκκίωσης στα βλέφαρα και να συνεχίσει στην υπόλοιπη ζωή σαν χρόνια κατάσταση.

Συμπτώματα:

• αίσθημα καψίματος
• φαγούρα
• κνησμός
• φωτοευαισθησία (φωτοφοβία)
• αίσθηση ξένου σώματος (εντονότερη με το ξύπνημα)
• κίτρινες κρούστες στις άκρες των βλεφάρων

Αντιμετώπιση:

Η βλεφαρίτιδα είναι μια οφθαλμική κατάσταση που μπορεί να μην θεραπευθεί, μα μπορεί να ελεγχθεί με μερικά απλά καθημερινά μέτρα:

• ελαφρά πλύση των βλεφαρίδων
• χρήση βρεγμένης πετσέτας με ζεστό νερό η χαμομήλι (υγροποίηση των λιπαρών εκκρίσεων από τους σμηγματογόνους αδένες των βλεφάρων), τουλάχιστον 2 φορές την ημέρα
• χρήση αντιβιοτικής αλοιφής (μετά από συνταγογράφηση)
• χρήση τεχνητών δακρύων για τον περιορισμό της ξηροφθαλμίας
• χρήση στεροϊδών (για περιορισμό της φλεγμονής)
• χρήση άλλων αντιβιοτικών (για περιορισμό των βακτηρίων στα βλεφαρα)
• κατανάλωση σταφυλιών: η φλούδα των σταφυλιών είναι πλούσια σε μία αντιοξειδωτική ουσία που ονομάζεται ρεσβερατρόλη η οποία έχει βρεθεί πως είναι αποτελεσματική στην εξουδετέρωση νιτρωδών ουσιών που συμβάλλουν στην φλεγμονή

Δακρύρροια

Τι ακριβώς είναι η δακρύρροια;

Σε ορισμένα άτομα, τα δάκρυα λιμνάζουν στο μάτι είτε λόγω υπερβολικής παραγωγής είτε λόγω κακής αποχέτευσής τους. Η περίσσεια των δακρύων έχει ως αποτέλεσμα να φαίνεται το μάτι υγρό, να συγκεντρώνεται το δάκρυ κατά μήκος του κάτω βλεφαρικού χείλους και τέλος από εκεί να πέφτει στο μάγουλο. Η κατάσταση αυτή αποτελεί τη δακρύρροια (tearing). Η δακρύρροια μπορεί να είναι πολύ ενοχλητική καθώς θολώνει την όραση, ενώ οι ασθενείς χρειάζεται να σκουπίζουν τα μάτια τους, σε ορισμένες περιπτώσεις σχεδόν συνεχώς.

Βασικά αίτια αυξημένης παραγωγής δακρύων:

• οφθαλμικές αλλεργίες
• γλαύκωμα
• μολύνσεις
• ξηροφθαλμία
• φυσικά ερεθίσματα (αέρας, καπνός)
• βλεφαρικοί όγκοι
• τραύματα του κόγχου
• συγγενή ελλείμματα βλεφάρου

Αντιμετώπιση και θεραπεία:

Υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης του αποφραγμένου δακρυϊκού πόρου. Μια πρωτοποριακή μέθοδος είναι ενδοσκοπική ασκορινοστομία. Ο σκοπός αυτής της επέμβασης είναι, από τη στιγμή που ο ρινοδακρυϊκός πόρος είναι αποφραγμένος, να δημιουργηθεί μια νέα παροχέτευση δακρύων ανάμεσα στο δακρυϊκό ασκό και το εσωτερικό της μύτης, μέσω μιας παράκαμψης (bypass) πιο ψηλά από το επίπεδο της απόφραξης του ρινοδακρυϊκού πόρου. Η τεχνική έχει πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας. αντικά πλεονεκτήματα: Στην περίπτωση όπου συνυπάρχουν όλες οι αιτίες (φλεγμονή οφθαλμού με χαλαρό βλέφαρο και φραγμένο δακρυϊκό πόρο), χρειάζεται σύνθετη αντιμετώπιση από τον ειδικό χειρουργό, ώστε να διορθωθούν οι αιτίες σε μια εγχείρηση κατά την οποία θα διενεργηθούν όλες οι επεμβάσεις. Οι ασθενείς με δακρύρροια χρειάζεται να έχουν πλήρη εκτίμηση, έτσι ώστε να εντοπιστεί η ακριβής αιτία και να αποφασιστεί το ακριβές πλάνο της θεραπείας.

Διπλωπία

Τι ακριβώς είναι η διπλωπία όρασης;

Η διπλή όραση ή διπλωπία (double vision) είναι ένα ιδιαίτερα ενοχλητικό σύμπτωμα γιατί ο πάσχων ενώ προσηλώνει σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο βλέπει δύο είδωλα. Μερικές φορές λόγω κάποιου ερεθισμού ή ήπιου τραυματισμού του οφθαλμού ο ασθενής αναφέρει ότι βλέπει προσωρινά θολά ή διπλά. Η πραγματική διπλωπία όμως αποτελεί συνέπεια παράλυσης ή απλής πάρεσης (αδυναμίας) του οφθαλμοκινητικού μυός.

Που οφείλεται η διπλωπία;

Τα αίτια της διπλωπίας είναι αρκετά και τα κυριότερα είναι τα παρακάτω:

• απλή ίωση
• θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια
• τραυματισμός των οφθαλμών
• νευρολοίμωξη
• τραύμα των οφθαλμικών μυών
• όγκοι εγκεφάλου
• ανεύρυσμα εγκεφάλου
• σακχαρώδης διαβήτης
• αρτηριοσκλήρωση
• κροταφική αρτηρίτιδα
• μυασθένεια
• κρανιοεγκεφαλική κάκωση
• υπέρταση
• αγγειακό επεισόδιο

Δυσχρωματοψία

Τι ακριβώς είναι η δυσχρωματοψία;

Δυσχρωματοψία ή δαλτονισμός χαρακτηρίζεται η κατάσταση κατά την οποία το άτομο δεν μπορεί να αντιληφθεί πλήρως τα χρώματα. Συνήθως υπάρχει αδυναμία στο να διακρίνουμε το κόκκινο (πρωτανοπία), το πράσινο (δευτερανοπία) ή το κυανό (τριτανοπία). Η δυσχρωματοψία αφορά κυρίως τους άνδρες (8% του ανδρικού πληθυσμού) και λιγότερο τις γυναίκες (0.5% του γυναικείου πληθυσμού). Είναι δυνατόν να κληρονομηθεί. Το παράδοξο είναι πως οι περισσότεροι πάσχοντες αγνοούν το πρόβλημα τους. Αντιλαμβάνονται πολλές φορές τα διαφορετικά χρώματα σαν διαφορετικής φωτεινότητας.

Ορισμένες παθήσεις που εμφανίζονται κατά την διάρκεια της ζωής μας, μπορούν να μας κάνουν να αποκτήσουμε δυσχρωματοψία. Τέτοιες παθήσεις είναι: όγκοι του οπτικού νεύρου, παθήσεις της ωχράς, οπτικές νευρίτιδες, βλάβες στον ινιακό λοβό του εγκέφαλου. Αξίζει τέλος να αναφερθεί πως τα κωνία, που βρίσκονται συγκεντρωμένα κυρίως στην περιοχή της ωχρας κηλίδας, είναι τα υπεύθυνα κύτταρα για την αντίληψη των χρωμάτων.

Επιπεφυκίτιδα

Τι ακριβώς είναι η επιπεφυκίτιδα;

Με τον όρο επιπεφυκίτιδα (conjunctivitis) εννοούμε την φλεγμονή του επιπεφυκότα η οποία χαρακτηρίζεται από αγγειοδιαστολή, ποικίλη κυτταρική διήθηση και εξοίδηση. Οι επιπεφυκίτιδες, ανάλογα με τη χρονική διάρκεια της φλεγμονής, διακρίνονται σε οξείες και χρόνιες. Μια επιπεφυκίτιδα θεωρείται χρόνια όταν παραμένει η φλεγμονή για περισσότερο από τρεις εβδομάδες. Τόσο οι οξείες όσο και οι χρόνιες επιπεφυκίτιδες διακρίνονται σε λοιμώδεις και μη λοιμώδεις. Ένα από τα κριτήρια για να θεωρηθεί μια επιπεφυκίτιδα λοιμώδης ή μη λοιμώδης είναι ο τύπος των εκκρίσεων και ο τρόπος εμφάνισης της φλεγμονής. Όταν υπάρχουν άφθονες εκκρίσεις πρασινοκίτρινης χροιάς τότε σε μεγάλη πιθανότητα η επιπεφυκίτιδα αυτή είναι λοιμώδης. Αντίθετα, όταν οι εκκρίσεις είναι λίγες και άσπρης απόχρωσης τότε είναι πιθανότερο η επιπεφυκίτιδα να είναι μη λοιμώδης.

Διάφορες αιτίες μπορούν να προκαλέσουν επιπεφυκίτιδα:

Οι πιο συνηθισμένες είναι: λοιμώξεις, αλλεργίες και ερεθισμός από την ατμόσφαιρα. Επειδή ο επιπεφυκότας είναι ένας απλός ιστός, αντιδρά σε όλους αυτούς τους ερεθισμούς πάντα με τον ίδιο τρόπο: κοκκινίζει. Επίσης, βακτηριακές λοιμώξεις από μικρόβια όπως είναι ο σταφυλόκοκκος ή ο στρεπτόκοκκος μπορεί να προκαλέσουν κοκκινίλα στο μάτι, που συνοδεύεται με έκκριση αρκετής ποσότητας πύου (τσίμπλες). Αν η ποσότητα του πύου είναι πολύ μεγάλη, είναι πιθανό να υπάρχει οξεία λοίμωξη. Σ’ αυτή την περίπτωση καλό θα ήταν να επισκεφτούμε τον οφθαλμίατρο σύντομα. Εξάλλου μερικές βακτηριακές λοιμώξεις είναι περισσότερο χρόνιες και μπορεί να προκαλέσουν κρούστες, σε ήπια όμως μορφή, στις βλεφαρίδες το πρωί. Άλλες αιτίες της επιπεφυκίτιδας είναι οι ιογενείς λοιμώξεις. Πολλοί ιοί προκαλούν κοκκινίλα στο μάτι, πονόλαιμο και συνάχι. Άλλοι πάλι μπορεί να μολύνουν μόνο το μάτι. Η ιογενής επιπεφυκίτιδα προκαλεί συνήθως υδαρές έκκριμα και μπορεί να διαρκέσει από μια έως δύο βδομάδες.

Μορφές επιπεφυκίτιδας:

• Εποχιακή Αλλεργική Επιπεφυκίτιδα: η εποχιακή αλλεργική επιπεφυκίτιδα, γνωστή σαν επιπεφυκίτιδα εκ χόρτου, αποτελεί το 50% των αλλεργικών επιπεφυκίτιδων και προκαλείται από μεταφερόμενα από τον αέρα αλλεργιογόνα. Ασθενείς με εποχιακή αλλεργική επιπεφυκίτιδα συνήθως διαμαρτύρονται για κνησμό, ερυθρότητα, δακρύρροια και κάψιμο. Η συμμετοχή των οφθαλμών μπορεί να είναι η μοναδική εκδήλωση της νόσου, αλλά οι ασθενείς αυτοί συνήθως έχουν συμπτώματα και από τη μύτη και από τον φάρυγγα. Τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται όταν τα υπεύθυνα αλλεργιογόνα για την εκδήλωση της αλλεργίας είναι άφθονα στο περιβάλλον. Έτσι, ασθενείς ευαίσθητοι στη γύρη των δέντρων παρουσιάζουν τα συμπτώματα αυτά κατά την άνοιξη. Είναι επίσης σημαντικό να τονισθεί ότι οι ασθενείς με εποχιακή αλλεργική επιπεφυκίτιδα παρουσιάζουν υποτροπιάζοντα επεισόδια, των οποίων η βαρύτητα ποικίλλει όχι μόνο από χρόνο σε χρόνο αλλά και από μέρα σε μέρα

• Εαρινή Αλλεργική επιπεφυκίτιδα: η εαρινή αλλεργική κερατοεπιπεφυκίτιδα είναι συνήθως υποτροπιάζουσα, αμφοτερόπλευρη νόσος η οποία προσβάλλει πιο συχνά τους άρρενες ηλικίας από 3 μέχρι 25 έτη με πιο συχνή αυτή κάτω των 10 ετών. Είναι πιο συχνή σε ξηρά και ζεστά κλίματα. Αν και η νόσος μπορεί να είναι ενεργή καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, εντούτοις είναι πιο έντονη κατά τους πιο ζεστούς μήνες, δηλαδή μεταξύ Απριλίου και Αυγούστου. Οι ασθενείς με εαρινή αλλεργική επιπεφυκίτιδα έχουν θετικό τόσο το ατομικό τους ιστορικό για εποχιακές αλλεργίες, ατοπικές δερματίτιδες και άσθμα όσο και το οικογενειακό τους ιστορικό για αλλεργίες ποικίλης εκδήλωσης. Μετά από 2 έως 8 έτη ενεργού νόσου, η μεγαλύτερη πλειονότητα των ασθενών με εαρινή αλλεργική κερατοεπιπεφυκίτιδα παρουσιάζει αυτόματη ίαση. Η εαρινή αλλεργική επιπεφυκίτιδα προκαλεί έντονο κνησμό, αίσθημα ξένου σώματος, λευκές παχιές νηματοειδής εκκρίσεις, φωτοφοβία, κάψιμο και ερυθρότητα

Αντιμετώπιση:

Η αντιμετώπιση των οφθαλμικών αλλεργιών πριν φτάσετε στον γιατρό είναι οι εξής: Αρχικά να αποφεύγετε το τρίψιμο των ματιών με τα χέρια. Χρησιμοποιείτε καλής ποιότητας γυαλιά ηλίου για την προστασία της οφθαλμικής επιφάνειας από τα αλλεργιογόνα και την αντιμετώπιση της φωτοφοβίας. Έπειτα τοποθετείτε κρύες κομπρέσες πάνω στα κλειστά βλέφαρα, φροντίζοντας πάντοτε πιο μπροστά να έχετε πλύνει τα χέρια σας και προτιμάτε τα τεχνητά δάκρυα χωρίς συντηρητικά από το απλό νερό της βρύσης για την απομάκρυνση των αλλεργιογόνων από την οφθαλμική επιφάνεια. Απομακρύνετε άμεσα τους φακούς επαφής που λειτουργούν ως «σφουγγάρι», κατακρατώντας τα αλλεργιογόνα.

Κερατίτιδα

Τι ακριβώς είναι η κερατίτιδα;

Η κερατίτιδα (keratitis) είναι μια φλεγμονή και εξέλκωση στον κερατοειδή χιτώνα του οφθαλμού. Συνήθως προκαλείται από εξωτερικούς λοιμώδεις παράγοντες και μικροοργανισμούς, όπως βακτήρια, ιούς, μύκητες, παράσιτα (εξωγενής κερατίτιδα) ή από συστηματικές ασθένειες (ενδογενής κερατίτιδα). Ωστόσο υπάρχει πιθανότητα να προκληθεί από μηχανικούς, χημικούς ή θερμικούς τραυματισμούς αλλά και αβιταμίνωση (βιταμίνη Α). Τα κυριότερα συμπτώματα της πάθησης είναι οφθαλμικό άλγος, δακρύρροια, φωτοευαισθησία, οίδημα κερατοειδούς και μείωση της οπτικής οξύτητας. 

Αίτια, διάγνωση και θεραπεία:

Ένας οφθαλμός με κερατίτιδα εξετάζεται για απώλεια της διαφάνειας του κερατοειδούς και για φλεγμονή. Η εξέταση πραγματοποιείται με τη χρήση σχισμοειδούς λυχνίας για καλύτερη εκτίμηση του οφθαλμού. Ένας ασθενής με κερατίτιδα δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να τρίβει τον οφθαλμό, αφού είναι πολύ πιθανό να παρουσιαστούν επιπλέον επιπλοκές. Χορηγείται από τον οφθαλμίατρο φαρμακευτική αγωγή η οποία και πρέπει να τηρείται προσεκτικά κατόπιν εκπαίδευσης του ασθενούς. Συνήθως η αγωγή περιλαμβάνει και ζεστές κομπρέσες για ανακούφιση του άλγους, χαμηλό φωτισμό ή γυαλιά ηλίου στην περίπτωση φωτοφοβίας και μια ισορροπημένη δίαιτα. Η υπερβολική έκθεση στον ήλιο είναι πιθανό να προκαλέσει έξαρση της νόσου. Τονίζεται τέλος πως αρκετές μορφές κερατίτιδας είναι μεταδοτικές, επομένως οι εξεταστές είναι απαραίτητο να λαμβάνουν τις κατάλληλες προφυλάξεις. Γι’αυτόν τον λόγο τόσο ο ασθενής όσο και οι συνοδοί ενημερώνονται κατάλληλα για τα μέτρα αντιμετώπισης.

Κυριότερες μορφές κερατίτιδας:

Οι πιο γνωστές εξωγενείς κερατίτιδες είναι η καταρροϊκή (μετά από λοιμώδη επιπεφυκίτιδα), η ερπητική κερατίτιδα (από τον ιό του απλού έρπητα) και το έλκος κερατοειδούς (ύστερα από τραυματισμό του κερατοειδούς). Η πιο τυπική μορφή της ενδογενούς κερατίτιδας είναι η παρεγχυματώδης κερατίτιδα, η οποία παρατηρείται σε παιδιά και εφήβους. 

Κριθή

Τι ακριβώς είναι η κριθή (κριθαράκι) και πώς δημιουργείται;

Η κριθή (κριθαράκι) είναι μία μικροβιακή φλεγμονή της ρίζας των βλεφαρίδων ή των γειτονικών μικροαδένων των βλεφάρων. Δημιουργείται μικρό πυώδες απόστημα, συνήθως επώδυνο. Η κριθή μπορεί να είναι είτε εσωτερική είτε εξωτερική. H εσωτερική κριθή, που είναι η οξεία πυώδης φλεγμονή του θύλακα των βλεφαρίδων (πυώδης θυλακίτιδα) με συμμετοχή των παρακείμενων σμηγματογόνων και ιδρωτοποιών αδένων. Η εξωτερική κριθή είναι η οξεία πυώδης φλεγμονή των αδένων του Meibomius. Συνήθως αποφράσσεται ο εκφορητικός πόρος και επιμολύνεται με σταφυλόκοκκο.

Αίτια και παράγοντες που την πυροδοτούν:

• φλεγμονή του θύλακα των βλεφαρίδων (εσωτερική)
• φλεγμονή αδένων των βλεφαρίδων (εξωτερική).
• μικροβιακό αίτιο (π.χ. σταφυλόκοκκος)

Θεραπεία:

Η θεραπεία γίνεται με θερμά επιθέματα (ζεστές κομπρέσες) και εκρίζωση της βλεφαρίδας που δημιουργεί το πρόβλημα. Σπανιότερα μπορεί να χρειαστεί αντιβίωση συστηματικά ή και τοπικά με πολύ καλά αποτελέσματα, σε σύντομο χρονικό διάστημα. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις απαιτείται διάνοιξη.

Προφύλαξη:

Η καλή υγιεινή των βλεφάρων, και γενικά των οφθαλμών, καθώς και των χεριών όταν πρόκειται να έλθουν σε επαφή με τα μάτια, βοηθούν στην αποφυγή φλεγμονών της περιοχής (βλεφαρίτιδες και άλλες φλεγμονές των οφθαλμών).

Ξηροφθαλμία

Τι ακριβώς είναι η ξηροφθαλμία και ποια τα κυριότερα αίτια;

Κάποιοι άνθρωποι δεν παράγουν αρκετά δάκρυα ώστε τα μάτια τους να διατηρούνται σε ‘βολική’ κατάσταση. Η παραγωγή δακρύων φυσιολογικά ελαττώνεται όσο μεγαλώνουμε. Παρά το γεγονός ότι η ξηροφθαλμία μπορεί να επέλθει τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες κάθε ηλικίας, οι γυναίκες προσβάλλονται περισσότερο, κυρίως μετά την εμμηνόπαυση. Η ξηροφθαλμία μπορεί επίσης να σχετίζεται με αρθρίτιδα και να συνοδεύεται από ξηροστομία. Άτομα με ξηροφθαλμία, ξηροστομία και αρθρίτιδα θεωρείται ότι πάσχουν από το σύνδρομο Sjogren. Μεγάλη ποικιλία κοινών φαρμακευτικών σκευασμάτων μπορούν επίσης να προκαλέσουν ξηροφθαλμιία μειώνοντας την έκκριση δακρύων. Οι άνθρωποι με ξηροφθαλμία είναι συχνά πιο επιρρεπείς στις τοξικές παρενέργειες των φαρμακευτικών ουσιών για το μάτι, συμπεριλαμβανομένων και των τεχνητών δακρύων.

Συμπτώματα:

• τσούξιμο ή κάψιμο στα μάτια
• κνησμός
• ινώδης βλέννη μέσα ή γύρω από τα μάτια (λήμη ή τσίμπλα)
• έντονος ερεθισμός του ματιού από τον καπνό ή τον άνεμο
• δακρύρροια
• δυσκολία τοποθέτησης φακών επαφής.

Η δακρύρροια από έναν ξηρό οφθαλμό ακούγεται κάπως παράδοξη, αλλά αν τα δάκρυα δεν κρατούν τo μάτι σε αρκετά υγρό περιβάλλον, αυτό ερεθίζεται. Τότε ο δακρυϊκός αδένας παράγει μεγάλη ποσότητα δακρύων που υπερβαίνει το όριο του «αποχετευτικού» συστήματος του οφθαλμού και τελικά ξεχειλίζει από το μάτι.

Θεραπεία:

Η ξηροφθαλμία είναι μια κατάσταση που μπορεί να μην θεραπευτεί ποτέ αλλά μπορεί να τεθεί υπό έλεγχο. Η πιο πρακτική και αποτελεσματική μέθοδος είναι οι ζεστές κομπρέσες, που θα πρέπει να γίνονται με μια καθαρή μικρή πετσέτα προσώπου. Άλλες μέθοδοι θεραπείας της ξηροφθαλμίας είναι η χορήγηση αντιβιοτικών και καλής ποιότητας δακρύων.

Στεάτιο

Τι ακριβώς είναι το στεάτιο και πότε εμφανίζεται;

Το στεάτιο είναι μια αλλοίωση που συνήθως αποτελείται από λευκοκίτρινες εναποθέσεις λίπους και πρωτεϊνών στον βολβικό επιπεφυκότα (λευκός χιτώνας του οφθαλμού). Εμφανίζεται κυρίως στις μεγαλύτερες ηλικίες, μετά από χρόνιο ερεθισμό από τον αέρα και τη σκόνη ή μακροχρόνια έκθεση στον ήλιο.

Θεραπεία και αντιμετώπιση:

Το στεάτιο γενικά δεν δημιουργεί προβλήματα και δεν χρειάζεται θεραπεία, εκτός αν παρουσιαστεί φλεγμονή. Συνήθως συστήνεται η περιοδική χρήση ενός κολλυρίου τεχνητών δακρύων. Στην περίπτωση που το στεάτιο αποδειχτεί υπερβολικά ενοχλητικό μπορεί να αφαιρεθεί χειρουργικά, αν και κάτι τέτοιο συμβαίνει πολύ σπάνια. Δεν πρόκειται για όγκο, αλλά για μια μεταβολή του φυσιολογικού ιστού. Δεν εισβάλλει στον κερατοειδή και στον οπτικό άξονα (σε αντίθεση με το πτερύγιο) και έτσι δεν απειλεί την όραση.

ΚΟΧΑ

Τι είναι και πότε εμφανίζεται;

Η Κεντρική Ορώδης Χοριοαμφιβληστροειδοπάθεια (ΚΟΧΑ – Central Serous Chorioretinopathy) είναι μια πάθηση της ωχράς κηλίδας (κεντρικό τμήμα του αμφιβληστροειδή, υπεύθυνη για την ευκρινή όραση). Η νόσος εμφανίζεται πιο συχνά σε άντρες παρά σε γυναίκες και συγκεκριμένα σε ηλικίες από 22 έως 50. Η ακριβής αιτία που προκαλεί την πάθηση δεν είναι απόλυτα διευκρινισμένη. Λέγεται πως το έντονο άγχος (stress) είναι από τις κύριες αιτίες πρόκλησης του προβλήματος. Οφείλεται σε ρήξεις των συνδέσμων μεταξύ των κυττάρων του μελάγχρου επιθηλίου (στρώμα της χρωστικής του αμφιβληστροειδούς). Υγρό από το στρώμα των αιμοφόρων αγγείων, δηλαδή του χοριοειδούς χιτώνα που βρίσκεται κάτω από τον αμφιβληστροειδή, περνά μέσα από τις ρωγμές, σχηματίζοντας έτσι μια μικρή αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, κάτω από την ωχρά. Στις περισσότερες των περιπτώσεων χαρακτηρίζεται ως μια καλοήθης πάθηση και σε μεγάλο ποσοστό αυτοϊάται (περιορίζεται χωρίς θεραπεία αφού το συγκεντρωμένο ορώδες υγρό υποχωρεί).

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Η Κεντρική Ορώδης Χοριοαμφιβληστροειδοπάθεια (ή χοριοειδική αμφιβληστροειδοπάθεια) συνήθως προκαλεί μια θόλωση της κεντρικής όρασης του οφθαλμού (ή ένα κεντρικό τυφλό σημείο στο οπτικό πεδίο). Ο ασθενής μπορεί να παραπονιέται επίσης για παραμορφωμένη όραση (μεταμορφοψία) ή ακόμα και για ‘ξεθωριαμένη’ χρωματική αντίληψη.

Διάγνωση & θεραπεία:

Ένας πλήρης οφθαλμολογικός έλεγχος θεωρείται απαραίτητος. Ο έλεγχος περιλαμβάνει την τεχνική της βυθοσκόπησης (μετά από μυδρίαση), όπου και παρατηρείται συλλογή υγρού κάτω από την ωχρά κηλίδα. Οι εξετάσεις φασματικής οπτικής τομογραφίας συνοχής (OCT) & αγγειογραφίας (με φλουορεσκεΐνη ή πράσινο ινδοκυανίνης) χαρίζουν μια λεπτομερή χαρτογράφηση της ‘ύποπτης’ περιοχής για χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με την παρακολούθηση και την εξέλιξη της νόσου.

Η ΚΟΧΑ τις περισσότερες φορές (γύρω στο 94% των ασθενών) δεν χρειάζεται θεραπεία, αφού όπως τονίστηκε αυτοπεριορίζεται (υποστρέφει). Θεραπευτική παρέμβαση αποφασίζεται μόνο όταν η ΚΟΧΑ δεν περιοριστεί μέσα σε ένα διάστημα περίπου τριών μηνών. Μια μεγάλης ασφάλειας θεραπευτική προσέγγιση είναι η εφαρμογή ‘ψυχρού’ laser φωτοδυναμικής θεραπείας (PDT). ‘Θερμικό’ laser (χαμηλής έντασης) με την τεχνική της φωτοπηξίας (photocoagulation laser) εφαρμόζουμε όταν από τα φλουοροαγγειογραφικά ευρήματα διαπιστώνεται ότι τα σημεία διαρροής υγρού βρίσκονται μακριά από την κεντρική περιοχή της ωχράς, επομένως εκείνα είναι σε θέση να ‘σφραγιστούν’. Αρκετές φορές προτείνεται λήψη ακεταζολαμίδης για να επιταχυνθεί η απορρόφηση του υπαμφιβληστροειδικού υγρού.